Η πορεία του φωτογραφικού φακού

Κάπου στα ψηλά βουνά της βόρειας Πίνδου ,ο φωτογραφικός φακός "έπιασε " 

την πορεία των νερών ενός καταρράκτη !

Στο ύψος του ματιού ......

                                             Λίγο ψηλότερα .......                                                   
             

 Πλησιάζοντας πιο κοντά .....

              
                                              Ολόκληρος ο καταρράκτης .......

 

Και στο βάθος λίγο καταγάλανος ουρανός !!!

Η ομορφιά της ελληνικής φύσης σε όλο της το μεγαλείο !

Ανοιξιάτικες δημιουργίες

H άνοιξη είναι εδώ με λίγο κρύο βέβαια και οι φράουλες έκαναν την εμφάνιση τους !

via

Αγόρασα 2 κιλά και ανασκουμπώθηκα  να κάνω μαρμελάδες .

Ένα ολόκληρο πρωινό ,έπλενα ,καθάριζα , έβραζα τις φράουλες μέχρι να γίνουν μαρμελάδα !

Και αφού κρύωσαν τις έβαλα στα βαζάκια , τις στόλισα με ότι  ανακυκλώσιμο υπήρχε στα 

συρτάρια μου για τα παιδιά της φίλης μου ,που τη λατρεύουν .

                          Σπάγγος , κορδόνια , η καρδούλα από μπομπονιέρα γάμου , 
                            τα κλειδάκια από το στρατιωτικό σάκο του γιου μου ....

       'Έτοιμα να ταξιδέψουν ,το ένα στην όμορφη Κέρκυρα  και το άλλο στην υπέροχη Μυτιλήνη .
        Τα παιδιά εκεί σπουδάζουν  και μαζί με το δέμα της μαμάς τους ,θα τους τα στείλω .

Και εφόσον άνοιξα τα συρτάρια μου , δυστυχώς δεν έχω μπαούλα με ανακυκλώσιμους θησαυρούς ,

έκανα και δύο καρτούλες να τους γράψω τις ευχές μου . 

Δοκίμαζα το καινούργιο μου πιστολάκι σιλικόνης (θαυματουργό ) και κολλούσα ότι έβρισκα ....

Χαριτωμένες  έγιναν και με πολλή αγάπη  σκεφτόμουν πως όταν ήταν μικρά  ,ζωγραφίζαμε ,παίζαμε λέγαμε ιστορίες ,παραμύθια και τώρα πια ,είναι ολόκληρα παιδιά  και σπουδάζουν   !

Με αυτή μου την ανάρτηση συμμετέχω στις Ανοιξιάτικες Δημιουργίες που διοργανώνει το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ

Τhe paraphernalia of painting

 Είχα πει ότι τα σύνεργα της ζωγραφικής τα είχα εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια κάπου
 στο πατάρι .....Πήρα λοιπόν κάποια απλά ξύλα ,που περίσσεψαν από άλλες εργασίες 
που είχαμε κάνει,τα έβαψα και άρχισα σιγά -σιγά να τα ζωγραφίζω..... 


      I'd say that the paraphernalia of painting I had quit for  many years somewhere
 in the loft .. So I took some simple wood  that left over from other work we  have done, 
I painted  and then I   began slowly to draw .....

Σχεδίασα με μολύβι πρώτα ,τις λέξεις και μετά τα πέρασα με λάδι αλλά δυστυχώς άργησε να στεγνώσει .......

First I drew with pencil  the words  and  after I spent with oil but unfortunately slow to dry .......

Παρακαλώ την επιείκεια των φίλων ζωγράφων , είναι μία προσπάθεια  μετά από  πάρα πολλά χρόνια  και έχω υποσχεθεί ότι θα προσπαθήσω ..... 

                  Please have the lenience of   painters friends , is an attempt 
                 after so many years and I have promised that I will try .....

Η ραπτομηχανή της γιαγιάς

Μια ραπτομηχανή πριν από το 1900 ,   προίκα της γιαγιάς μου,

 πέρασε στα χέρια της μητέρας μου και εδώ και χρόνια στα δικά μου . 

Ήταν χειμώνας του 1941 όταν οι Ιταλοί μπήκαν στην ιδιαίτερη πατρίδα μας . Κατακτητές  που

θέλησαν να καρπωθούν τον τόπο μας ,τους ανθρώπους και τα λιγοστά αγαθά τους .

Μπήκαν στα σπίτια ,πήραν τις προμήθειες τους , τα τρόφιμα και ότι θεωρούσαν πολύτιμο .

Από ένα   τέτοιο σπίτι με πέντε ορφανά  , πήραν ότι βρήκαν  ,μαζί και αυτή τη ραπτομηχανή .

     Τα παιδιά  τουρτουρίζοντας ,έξω από το σπίτι παρακολουθούσαν με μάτια τρομαγμένα ,                      πανικόβλητα , αλλά αγκαλιασμένα το ένα δίπλα στο άλλο, να λυμαίνονται το σπίτι τους .....

  Αυτή την ραπτομηχανή κρατούσε αγκαλιά ένας Ιταλός στρατιώτης όταν βγήκε από το σπίτι ....

Πέρασε ο δύσκολος χειμώνας και οι Ιταλοί είχαν  στήσει τον καταυλισμό λίγο πιο κάτω .

Μία μέρα ένα κοριτσάκι 9 χρονών περνώντας  από εκεί βλέπει ένα Ιταλό φαντάρο ,μπροστά σε μία μηχανή να ράβει . Πλησιάζει δειλά -δειλά το κοριτσάκι , στέκεται μπροστά του και αρχίζει να κλαίει κοιτώντας τη ραπτομηχανή ...Δεν κατάλαβε ο Ιταλός , φωνάζει κάποιον Έλληνα , να του εξηγήσει γιατί κλαίει το κοριτσάκι . Εκείνο , δεν σταματά να κλαίει και τους λέει ότι ήταν της μαμάς της , που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό και ότι , όταν θα μεγάλωνε θα ήταν δικιά της η ραπτομηχανή .....

Συγκινημένος ο Ιταλός , σταματά τη δουλειά του , σηκώνει την μηχανή και του κάνει νόημα να την πάρει ! Όμως τόσο αδύνατο και ταλαιπωρημένο δεν μπορούσε να την κουβαλήσει ....

Έτσι μπροστά το κοριτσάκι , πίσω ο στρατιώτης αγκαλιά με την μηχανή , έφτασαν στο σπίτι και την παρέδωσε στους μεγάλους .....Το κοριτσάκι αυτό ήταν η μητέρα μου  !Αυτή την ιστορία διηγείται η μητέρα μου και κλαίει ακόμη ....και  λέει ότι ήταν τόσο ευαίσθητοι που δεν έκαναν 
  καταστροφές ,σκοτωμούς , φωτιές , όπως οι  Γερμανοί ....
                                                    Δυστυχώς τα έζησαν και αυτά ..

Ένα πιθάρι του παππού που φύλαγε το τυρί .

                     
                           Με αυτή την ανάρτηση παίρνω μέρος στο διαγωνισμό    Ρένας
                                         για τα ΠΑΛΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ 

Ένα βραβείο ,δύο φίλες

 Πριν από αρκετές μέρες η γλυκύτατη     Γιαγιά Κασσιανή  μου χάρισε ένα βραβείο , ένα αρκουδάκι που αναβοσβήνει !!! Δεν κατάφερα να κάνω ανάρτηση λόγω υποχρεώσεων  και μετά από λίγες μέρες μου το χάρισε η γεμάτη αρμονία    Γεωργία !   Όταν το είδα να αναβοσβήνει  η μοναδική σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι ήταν ξεχωριστό και  αναζητούσε αγάπη και προσοχή !

                                     
                                     Σας ευχαριστώ πολύ φίλες μου ,θα το φυλάω με  πολύ  αγάπη !
                     

Τώρα πρέπει να κάνω ότι έκαναν οι φίλες μου  και να πω 4 πράγματα...

ορίστε τα λέω ....

Γιατί δημιούργησα το Blog μου;

Μία περιπέτεια υγείας δύο μηνών , με καθήλωσε στο κρεβάτι  ( το χειρότερο μου, αλλά έπρεπε )

και έτσι, εκτός από το διάβασμα ασχολήθηκα ώρες πολλές με το διαδίκτυο .

 Ποια blog επισκέπτομαι συνήθως;

Όσα περισσότερα μπορώ και δεν χορταίνω να διαβάζω και να βλέπω τις ιδέες τους .

Ποια είναι τ' αγαπημένα μου θέματα; 

Οι κατασκευές , οι πρωτότυπες ιδέες , τα ταξίδια , η κηπουρική , η παράδοση και φυσικά 

τα παλιά αντικείμενα !

Μια λέξη που χρησιμοποιώ πάντα στο blog;

Αισιοδοξία και χαμόγελο ,παλιά αντικείμενα  είναι οι λέξεις που δεν λείπουν !

 Με τη σειρά μου και με πολλή αγάπη τα χαρίζω στις φίλες :

Στην Παρασκευή    http://confusedmindblog.blogspot.gr/

Στο Δελφινάκι        http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/

Στη Δήμητρα           http://decdimisaussi.blogspot.gr/

Στην Ιωάννα            http://melivrasna.blogspot.gr/

Στην Αριστέα            http://princess-airis.blogspot.gr/

Το μάθημα ζωγραφικής συνεχίζεται ....

Ξημέρωσε η Τρίτη μία βροχερή και μουντή μέρα  αλλά  σκεπτόμουν συνεχώς  το μάθημα της Δευτέρας .Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε το ομαδικό περιβάλλον , με εντυπωσίασαν τα καβαλέτα , τα πινέλα ,οι μπογιές , οι μαθήτριες και η  δασκάλα !  Μου ήρθαν στο μυαλό εκείνες οι ξέγνοιαστες εποχές που έπιανα τα πινέλα και ζωγράφιζα και ρολόι δεν κοιτούσα ....

Μια και δύο ,  ξεκινάω για ένα μεγάλο πολυκατάστημα αποφασισμένη να κάνω κάτι ......
Αγόρασα ένα ράφι που χρειαζόμουν  και πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας τα ράφια με τα είδη ζωγραφικής ....Πήρα μερικά είδη ,όχι πολλά ,έτσι για συμπλήρωμα ......

Όταν φθάσαμε στο ταμείο , ο σύζυγος κοιτώντας τι κρατάω λέει : "Εκείνα που σου είχα πάρει δώρο ,νομίζω, ότι βρίσκονται ακόμη στο πατάρι ......στις σακούλες τους ..... ". Να η πρόκα !!!!!Μελιστάλαχτα εγώ ,απαντώ .... Εκείνα, τα κρατώ να γίνουν "αντίκες " , ξέρεις πόσο αγαπώ τα παλιά ...

                             Τετάρτη πρωί σε εφαρμογή τα όσα είδα .......τη Δευτέρα !
                                           Ο καμβάς ........  

                                            οι μπογιές  .......

                                         και τα πινέλα !!!

Όση ώρα έβαφα , σκεπτόμουν ... ε ! καλά δεν καταφέρνω τη λεπτεπίλεπτη δουλειά της Αγιογραφίας αλλά πινέλα  τελικά ,  κρατάω    .....και το "έργο τέχνης  " μου από εδώ .........

  

                                              Έγινε αυτό !!!

                                                     Νομίζω λίγο καλύτερα .....

                                Ξέρω ότι  γελάτε , αλλά μη το κάνετε  καθόλου ..... 
                               υπόσχομαι ότι θα εξελιχθώ σε μεγάλη ζωγράφο ......
                              Προς το παρόν , τα πιάτα στη σειρά τα έβαλα όμως  !!!!!

                      Έχουμε όμως  μία νικήτρια από την προηγούμενη ανάρτηση !
                        Βρήκε το όνομα της δασκάλας  !!!!    Ρένα !!!!!
                     Είναι η   Αχτίδα  , η οποία κέρδισε τα δωρεάν μαθήματα !!!
            Η  Αχτίδα  την τέχνη της ζωγραφικής την κατέχει πάρα πολύ καλά και γι αυτό 
               δέχομαι την προσφορά της ,να υποχωρήσει και να μου χαρίσει τα μαθήματα 
                                            μήπως και κάνω και καμία  γραμμή !!!
                        Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πώς έμπλεξα με δύο ταλαντούχες 
                                ζωγράφους  και δεν μπορώ να ξεφύγω .... 

Μάθημα Αγιογραφίας

Ένας μεγάλος χώρος  έχει μετατραπεί σε ένα διδασκαλείο μάθησης

 της τέχνης της αγιογραφίας .

Κάθε Δευτέρα απόγευμα  οι μαθητές και μαθήτριες συγκεντρώνονται για τρεις ολόκληρες ώρες για να διδαχθούν , να μάθουν , να ζωγραφίσουν , να συζητήσουν , να δημιουργήσουν .

Επισκέπτρια εγώ , δεν έχω καμία σχέση με την τέχνη ,θαυμάζω τους ανθρώπους που ασχολούνται αλλά μέχρι εκεί . Γνώσεις ,υπομονή και ταλέντο δυστυχώς δεν διαθέτω .....

Ένα μελίσσι και όλοι εν δράσει !!!

Μία δασκάλα ταλαντούχα ,γεμάτη ταλέντο , γνώσεις ,συμβουλές , υπομονή 

και αφοσίωση στο έργο της !

Τη γνωρίζετε ; Όποια απαντήσει δωρεάν μαθήματα !!!!

             Οι μαθήτριες με ευλαβική προσήλωση παρακολουθούν την δασκάλα τους !

                                       
                Μελλοντική αγιογράφος με εξαιρετική αφοσίωση στο έργο της !

                                  Άλλη μία  !!!!

                                
                                 Ο μαθητής που δείχνει το έργο του και η δασκάλα εξερευνά
                                           και την παραμικρή λεπτομέρεια .

                       Οι μαθήτριες συζητούν για τεχνικές ,χρώματα ,ακρυλικά 
                          ανταλλάζουν ιδέες και απόψεις .

                         Η δασκάλα σε όλους κοντά με υπομονή και επιμονή !

Επί το έργον !!!!

                               Άσχετη εγώ , ρωτώ τι το χρειάζεστε το σκουπόξυλο ;;;;;
                                         Η απάντηση ;  Για να σε δείρουμε .......

 προσχέδια και σχέδια  πριν περάσουν σε  ημιτελή  και μετέπειτα τελική φάση !

Γλίτωσα το σκουπόξυλο , αλλά  ένα χέρι ξύλο δεν θα το γλιτώσω 

τελικά ......

Η δημιουργική παρέα μετά από τρεις ώρες  μάθημα και κούραση δεν δικαιούται 

μία ζεστή σοκολάτα και λίγη κουβεντούλα ;

                         Ένα όμορφο απόγευμα πέρασε με χαρά και δημιουργία !!!!