Μια ραπτομηχανή πριν από το 1900 , προίκα της γιαγιάς μου,
πέρασε στα χέρια της μητέρας μου και εδώ και χρόνια στα δικά μου .
Ήταν χειμώνας του 1941 όταν οι Ιταλοί μπήκαν στην ιδιαίτερη πατρίδα μας . Κατακτητές που
θέλησαν να καρπωθούν τον τόπο μας ,τους ανθρώπους και τα λιγοστά αγαθά τους .
Μπήκαν στα σπίτια ,πήραν τις προμήθειες τους , τα τρόφιμα και ότι θεωρούσαν πολύτιμο .
Από ένα τέτοιο σπίτι με πέντε ορφανά , πήραν ότι βρήκαν ,μαζί και αυτή τη ραπτομηχανή .
Πέρασε ο δύσκολος χειμώνας και οι Ιταλοί είχαν στήσει τον καταυλισμό λίγο πιο κάτω .
Μία μέρα ένα κοριτσάκι 9 χρονών περνώντας από εκεί βλέπει ένα Ιταλό φαντάρο ,μπροστά σε μία μηχανή να ράβει . Πλησιάζει δειλά -δειλά το κοριτσάκι , στέκεται μπροστά του και αρχίζει να κλαίει κοιτώντας τη ραπτομηχανή ...Δεν κατάλαβε ο Ιταλός , φωνάζει κάποιον Έλληνα , να του εξηγήσει γιατί κλαίει το κοριτσάκι . Εκείνο , δεν σταματά να κλαίει και τους λέει ότι ήταν της μαμάς της , που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό και ότι , όταν θα μεγάλωνε θα ήταν δικιά της η ραπτομηχανή .....
Συγκινημένος ο Ιταλός , σταματά τη δουλειά του , σηκώνει την μηχανή και του κάνει νόημα να την πάρει ! Όμως τόσο αδύνατο και ταλαιπωρημένο δεν μπορούσε να την κουβαλήσει ....
καταστροφές ,σκοτωμούς , φωτιές , όπως οι Γερμανοί ....
Δυστυχώς τα έζησαν και αυτά ..
Ένα πιθάρι του παππού που φύλαγε το τυρί .
Με αυτή την ανάρτηση παίρνω μέρος στο διαγωνισμό Ρένας
για τα ΠΑΛΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ
Beautiful post!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήHave a good week, dear! and my g+ for you!!!:)))
Besos, desde España, Marcela♥
Hello Olympia, Interesting photos of the old sewing machine. Amazing how complicated they are, and how people could do such good work with them. By the way, my home city of Cleveland, Ohio, used to be a big producer of sewing machines.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως μου αρεσουν τα παλιά αντικείμενα που η ιστορία τους είναι και δική μας ιστορία. Χαίρομαι Ολυμπία μου που η μανούλα σου στάθηκε τόσο τυχερή μέσα στην ατυχία της κάί με το θάρρος της πήρε οτι της ανήκε πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
You are so lucky to have that sewing machine, I can only imagine how hard it has been worked over a hundred years! I too have an old sewing machine, one that I was using for quite awhile, it sewed beautifully. I'm glad that your mother has some good memories from a horrible time. Xo's
ΑπάντησηΔιαγραφήWhat a story Olympia - how lovely that you still own the sewing machine that carries so many family memories.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητική η ιστορία της ραπτομηχανής , απίστευτη σχεδόν , είναι αλήθεια οι Ιταλοί όπως έλεγαν και οι δικοί μου παππούδες δεν ήταν τόσο σκληροί και απάνθρωποι. Κειμήλιο τόσο η μηχανή όσο και η στάμνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα , φιλάκια
Eυχαριστώ για την επίσκεψη Ολυμπία! Μου έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσω και εγώ, να σε επισκεφτώ, να συγκινηθώ με την γλυκόπικρη ιστορία σου και τελικά να γίνω μία από τις φίλες σου! Να'ναι καλά και η Ρένα που μας φέρνει πιο κοντά, να γίνουμε όλες μαζί μια μεγάλη αγκαλιά, για τους εαυτούς μας αλλά και τους διπλανούς μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
Ραπτομηχανή με ιστορία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα τα θέματά σου γι ατο διαγωωνισμό της Ρένας.
Τι συγκινητική ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία στον διαγωνισμό!
Τι συγκινητική ιστορία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σε βρήκα!!!!
Φιλιά!!!
μια ιδια εχω και την προσεχω σαν τα ματια μου περασε στα χερια μου απο μια θεια μου Θεος συγχωρεστην
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητική η ιστορία της ραπτομηχανής!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια ευτυχώς που κατάληξε σ εσένα και δεν θα χαθεί!!!
Καλησπέρα Ολυμπία!Τι συγκινητική ιστορία!Θυμήθηκα τίς ιστορίες πού μού έλεγε η μητέρα μου μέ τήν κατοχή,καί πόσο τούς βοήθησαν οι Ιταλοί,δίνοντάς τους κρυφά τρόφιμα!Πραγματικό κειμήλιο η ραπτομηχανή!Καλή επιτυχία!Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο συγκινητική ιστορία συνοδεύει την παλιά ραπτομηχανή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τους Ιταλούς τα ίδια λέει και η μάνα μου..άλλοι άνθρωποι λέει, καλοί!..οι Γερμανοί ήταν απάνθρωποι...τα έζησαν πως να μην ξέρουν?
Καλό βράδυ...φιλιά πολλά!
Παλαιά αντικείμενα που κουβαλάνε αναμνήσεις άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ.
Πω πω όλυμπία μου ανατρίχιασα,τι συγκινιτική ιστορία,μια τετοια με συμβολαια απο το 1887 εχει και η πεθερα μου μεχρι πριν καποια χρόνια έραβε κιόλας αλλα έχει πια μείνει έτσι τώρα ενθύμιο η μαλλον κειμήλιο γιατί κουβαλαέι και αυτή ιστορίες οπως και όλα τα παλιά αντικέιμενα,φιλιά καλό βραδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφή...απο γενιά σε γενιά περνάει μη θεωρηθει υπεραιωνοβια η πεθερα μου χαχαχαχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήSuch a sad story with a happy ending. I cannot help but wonder why people have always felt they had to prove that they were more powerful than the next country or person. I'm so glad she got her sewing machine back and now you have it.
ΑπάντησηΔιαγραφήMy husband found an old treadle sewing machine for me that was left out at the curb for anyone to take away. The people's mother had passed away and they sold or threw away almost every thing in the ladies house. So sad! They had no respect for her belongings whatsoever. But now I have it and I love it. That machine has a happy ending to it's story too!
Love and hugs, Cindy
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΜΟΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!!
ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ , ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΞΑΝΑΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!
Αναρωτιέμαι.... μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς τρόπους ?
ΔιαγραφήI remember seeing old sewing machines like that one, Olympia. I think my mum might have had one, or my grandmother. Wars are very sad affairs. The problems is that they still plague humanity and always will. I don't believe that we are as civilized as we think! I could talk about this for hours... but maybe this is not the place.
ΑπάντησηΔιαγραφήLook after that old sewing machine: it's precious!
CIAO!
ANNA
xx
CIAO!
ANNA
xx
My dear Anna,
ΔιαγραφήIt is a sad story one of many ,the great people who have lived during the wars ... If we listened to all the stories, the hardships of war, who lived in bad situations, may we became better people and hoped anywhere in the world to not become wars.....I think that every nation in over the world has the right to manage its land, life, culture ....
Oh wow Olympia! Very moving story. So very sad what people do to each other. I'm happy that you have those beautiful family heirlooms in your possession to treasure and tell their stories. Blessings, Tammy
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι συγκινητική ιστορία!!! Από ότι μου λέει και μένα η μαμά μου οι Ιταλοί ήταν καλοί. Καμια σχέση με τους γερμανούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήWow, I was impressed by the story. Maybe everytime when you see the sewing machine, you always remember the story. I think that we should bring an end to war all over the world. Thanks for sharing.
ΑπάντησηΔιαγραφήOlimpia, I had the old sewing machine too. During the WWII my granny wanted to exchange it to bread, but they loved her old sewing machine and so had no bread. Very touching history of your family.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία είναι πολύ εντυπωσιακή και συγκινητική!!!Εχω κι εγώ μία νεότερης κοπής γύρω στο 1925 της γιαγιάς μου..... Φιλάκια πολλά καλό σου βράδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήGostei demais de conhecer as relíquias que nos mostra em teu precioso blog.Meu abraço aqui do Brasil.Su
ΑπάντησηΔιαγραφήHello Olympia..
ΑπάντησηΔιαγραφήI am here, ):
this is such an old sewing machine.. a work of art.
I love the old jar too.
I can imagine that you might clean it all up and get it working!
please note.. i have had some blogging problems.. If you join my blog again..it should solve the problem. I do not know what to do. If it keeps on . I will have to give up. so many people are not receiving my updates.
big hugs..val
΄Ομορφα νοσταλγικά αντικείμενα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να σου ευχηθώ !
A heart-braking story, Olympia and yet so beautiful and poetic! It is wonderful that you shared it with us! xxxx Christa
ΑπάντησηΔιαγραφήHi Olympia,
ΑπάντησηΔιαγραφήWhat a story, indeed! When items with a history come to us, they make them so much more special and dramatic. Thank you for sharing this gripping story!
Poppy :)
Ολυμπία μου, για κάποιον λόγο είχε χαθεί το μπλόγκ σου από την παρακολούθηση και δεν είχα δεί αυτήν την ανάρτηση. Πολύ συγκινητική η ιστορία της ραπτομηχανής της γιαγιάς σου και της μαμάς σου!!! Πραγματικό κειμήλιο, και από τα όμορφα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και καλή Κυριακή!
Ολυμπία μου η μηχανή αυτή δεν πρέπει να καταστραφεί. Ξέρω ότι στα χέρια σου θα έχει ζωή. Η ιστορία έτσι όπως την περιγράφεις είναι πολύ συγκινητική. Φιλάκια πολλά σε σένα και στη μαμά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή