Η Μαρία αυτή την Κυριακή με εξέπληξε με το θέμα της :
Κυριακή βράδυ προς Δευτέρα και δεν ξέρω που να ακουμπήσω πόδια ,χέρια ,μέση κ.λπ,
σε κατάσταση σωματικής διάλυσης ,θα σας εξηγήσω τους λόγους ,ανακαλύπτω την ανάρτηση της Μαρίας .......στην αρχή σκέφτομαι ,δεν μπορεί ,επίτηδες το κάνει ,
που να βρω τώρα πεταλούδες .....
μετά χαμογελώ αφού δύο ημέρες σαν πεταλούδα ήμουνα ,δεν είχα βέβαια την χάρη της ,την ομορφιά ,το πέταγμα της ,τη φινέτσα της αλλά είχα ανασκουμπωθεί στην κουζίνα ,λόχος θα έτρωγε ,ο φούρνος πήρε φωτιά , το ψυγείο αναστέναζε από το άνοιξε -κλείσε ,ντουλάπια ,συρτάρια ανοιγόκλειναν και μια "πεταλούδα " ,να προσπαθεί να "πετά " παντού ....Αυτά το Σάββατο ,επειδή η αποστολή δεν τελείωσε εδώ ,την Κυριακή δεν πρόλαβε να ξημερώσει και έπρεπε να "πετάξει"σε λεωφόρους ,δρόμους ,δρομάκια ,στενάκια προς εύρεση "ενοικιαστηρίου " ,μιας που τα παιδιά αναζητούν νέο σπίτι ,προκειμένου να ανοίξουν το δικό τους !!
Όταν είδα το θέμα της Μαρίας , αναζήτησα στο αρχείο και βρήκα φωτογραφίες από το κτήμα ,όταν δεν μάζευα χόρτα ,η απέφευγα την τσουγκράνα ,όχι εσκεμμένα .....
Βλέπω μία πεταλούδα στα άνθη της μουσμουλιάς ....
Πάω από αριστερά ,δεν την πέτυχα σωστά ....
Από δεξιά ,τα ίδια ....
Στέκομαι στη μέση ,κάτι φαίνεται .....Τώρα βρήκα τον στόχο μου και τον πέτυχα ....
και αφού τρέχοντας σαν κατσίκι κυνηγούσα πεταλούδες ,βρήκα ακόμη μία ,
είναι το άσπρο στη μέση της φωτογραφίας ,δεν φαίνεται και καλά ....
Και λίγη Μυθολογία .....
Πηγή
Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».
Στην ελληνική αλλά και τη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.
Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί τον ίδιο τον Έρωτα σαγήνεψε. Ο Ζέφυρος την μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό. Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με την βοήθεια του Έρωτα.
Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας. Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει την μακαριότητα της αθανασίας. Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της.
Με αυτή μου την ανάρτηση παίρνω μέρος στο
Το φαινόμενο της πεταλούδας (Life Images #9)
της Μαρίας
Καλή σας βδομάδα !