Σάββατο απόγευμα ,με δύο φλυτζανάκια του καφέ μπροστά μας συζητάμε για τα σχέδια του Σαββατοκύριακου ,χλωμά τα έβλεπα με τέτοια γρίπη ,άρα έπρεπε να δραστηριοποιηθούμε εντός της οικίας μας .....Και να που το "φωτισμένο "(με χριστουγεννιάτικα φωτάκια ) μου μυαλό ,αναδύει την ιδέα του "ρημαδοπαταριού " ...... και πως θα κατεβάσω τα στολίδια ...... Γκρίνιαξα που είμαι άρρωστη ,πως δεν έχω κανένα να με βοηθήσει ,πως όλοι στόλισαν και ω ! του θαύματος ο αγαπημένος μου σύζυγος ,είπε άιντε ...ας πάει και το παλιάμπελο ,εγώ είμαι εδώ ....
Προειδοποίηση : Μόνο τα δύο κουτιά ...τι να κάνω η συμφωνία είναι συμφωνία .....
Χρόνια αγωνίζομαι στα έδρανα του σπιτιού για τον στολισμό ,όχι μόνο 17 ώρες ,σαν μερικούς -μερικούς ....
Και αφού τα κατέβασα ,με αγώνα μεγάλο ,έβγαζα τα μπροστινά κουτιά ,πέφταν οι σάκκοι και οι βαλίτσες στο πλάι , σπρώξε από δω ,στρίμωχνε από εκεί ,αγώνας μεγάλος να τα βγάλω ....πιάνει και το μάτι μου το κουτί με τα παιδικά βιβλία ,τις καλοκαιρινές ρακέτες ,τα ρόλλερς του μικρού .....και κάτι κάνει μέσα μου σαν "κρακ "....Το αγνοώ επιδεικτικά μέχρι να κατέβω ...είμαι πολύ ψύχραιμη ,τελικά .....όταν άρχισα να ανοίγω τα κουτιά ,και έβγαζα τα στολίδια ,τα κεραμικά των παιδιών , αυτά που μου είχαν φέρει , τότε καρδιά είναι και ραγίζει ...ένα δάκρυ κύλησε μόνο του ....εγώ δεν έκανα τίποτε .....μόνο σκέφτηκα ,πως πέρασαν τα χρόνια ,πως μεγάλωσαν ,ανοίξαν δικά τους σπιτικά ,ξενιτεύτηκαν και δεν στολίζουμε πλέον μαζί ...όχι ότι στολίζαμε αλλά εδώ ήταν και χαιρόταν ......
Με βαριά καρδιά στολίζω χωρίς ιδιαίτερη διάθεση , έρχεται και ο καλός μου ,τα ξεφουρνίζω όλα ,δεν αντέχω να "τρώγομαι " και μόνη μου και να σου η ενθάρρυνση ...θα τα χαρούμε εμείς ,να μη στεναχωριέμαι και εγώ να προβάλω τα ισχυρά επιχειρήματα ,τα παιδιά λείπουν , ποιός θα τα χαρεί,άδικος κόπος , στεναχωριέμαι και διπλά επειδή ΔΕΝ ΣΤΟΛΙΖΟΥΜΕ ΔΕΝΤΡΟ ....... Η απάντηση έτοιμη ....δέντρο θέλεις , θα πάρουμε !!! Ένα μικρούλι ,διακοσμητικό ,να το βάλεις στο μπουφέ ,ίσα-ίσα είκοσι εκατοστά ....άναυδη η κυρία .....ε ....οχι ,περικοπές και στο ύψος του δέντρου !!!!
Την επομένη ,δρόμο για το κτήμα ,έχουμε και τη σκυλίτσα μας εκεί ,ηλιόλουστη και όμορφη ήταν η ημέρα . Αφού μάζεψα τα ραδίκια μου ,σειρά είχε το κλαδευτήρι ...δεν είναι καιρός για κλάδεμα ....η προειδοποίηση ....ναί ,αλλά αφού χρειάζομαι κλαδιά .......τα είδα στο διαδίκτυ που τα στολίζουν .....
Και ξεκινώ με το καημένο δενδρολίβανο ,παντού έβλεπα ότι περίσσευαν κλαδιά ,του έκανα ένα καλό haircut .......και μετά σειρά είχε ο ευκάλυπτος ...15 μέτρα ύψος .....τόσα κλαδιά ...
περικοπές θα έκανα ?????
Στην επιστροφή ,βλέπω στη λεωφόρο τα δένδρα του Ταξιάρχη Χαλκιδικής ....
Να πάρουμε ένα :Επιμονή και εγώ ...... άλλη ανάπτυξη κοσμοθεωρίας επι της προστασίας του περιβάλλοντος ,ένα γλαστρωμένο έστω και μετά να το μεταφυτεύσουμε :
ξεχνάς πόσα έχεις αγοράσει από το Δασαρχείο ,η αντι-ερώτηση ..... δεκαπέντε .......
άκαρπες οι προσπάθειες μου......
Έτσι γυρνώντας αργά το βράδυ ,στόλισα τα κλαδιά στο μπαλκόνι ,
έβαλα και τα φωτάκια , κάπως ηρέμησα .....
Τα υπόλοιπα χριστουγεννιάτικα περιμένουν ,κάπου θα τα στολίσω ......
Βλέπετε όμως ...τα καραβάκια αστόλιστα !!!!!Χωρίς φωτάκια .......
Έχω μέρες ακόμα ,δεν το βάζω κάτω ....μήπως και η άποψη αλλάξει ...
ελπίζω, αλλά δεν το βλέπω .....
Την βδομάδα που πέρασε έκανα μερικές κάρτες ακόμη ,όσες χρειαζόμουν για να στείλω τις ευχές μου στους αγαπημενους μου !
Με αυτή μου την ανάρτηση συμμετέχω στη
και Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι
της Κάτιας
